Quero pensar que sairemos deste problemón con moita máis forza e ganas das que sempre tivemos.
Extraño a vosa presenza, as vosas risas, as exposicións tan bonitas e curradas, as preguntas e dúbidas, o que aprendo eu de vós, a vosa solidariedade, as vosas inquedanzas, as charlas persoais, algún enfado (moi poucos), a vosa alegría de vivir e de resolver todo por moi complicado que sexa.
Sodes moi grandes e ...sabedes que?...que son moi afortunada de ser a vosa titora porque sei que sodes un grupo de nenas e nenos que marcaredes un futuro nunha sociedade tan necesitada de valores: medioambientais, culturais, amor pola natureza e pola nosa terra, de amizade, solidariedade, compañeirismo, aprendizaxe cooperativa...
Non permitades que este virus nos venza, temos que estar máis unidos que nunca para derrotalo. Que a vosa familia sexa o espello onde mirarvos sempre. De todo isto imos aprender moito, pero debemos facelo dende o positivismo, dende o corazónm e da capacidade de fortaleza que tedes todos e todas vós.
Quérovos moito e prontiño imos voltar á normalidade do día a día. Moita forza.
Bicos e apertas da vosa titora
Fina Blanco Antelo
Esta última foto é de hai un ano...así todos xuntos e fóra das catro paredes será como nos voltaremos a ver
